همیشه منتظر تو را نگاه می کنم چه سود!                          

                                       دریغ از نگاه تو که آتش دلم فزود

شبی که با خیال تو ستاره گشتم و سپید                                

                                                   دلم به یاد روی تو چه نغمه ها که می سرود

خیال ناشناس تو چه آشنا طلوع کرد                                   

                                     دوباره نزد آسمان نگاه من رکوع کرد

نه دل تواند و نه عقل، که جاری ام درآرزو                           

                                  جنون آرزوی تو غرور من خضوع کرد

ز سوز و ساز من غمی به استخوان رسیده است                    

                                            که درد نی ز نای من به عاشقان رسیده است

تویی ستاره ی سهیل و من ز کهکشان دور                           

                                          که خنده های گرم تو به نرخ جان خریده است

تو ساده دل شکستی و دلم نشد چه سرد زود                         

                                      تو آتشی زدی به جان که باربد نواخت عود

صبوری و فراق را نمی توان به هم نهاد                               

                                    همیشه منتظر تو را نگاه می کنم چه سود!